28. maja 2009 roku odbyła się uroczysta XXVIII sesja Rady Miejskiej z okazji Jubileuszu 60. lecia Miejskiej i Gminnej Biblioteki Publicznej w Bieczu. Uroczystość zaszczycili swoją obecnością:
- Barbara Bartuś Poseł na Sejm RP
- Witold Kochan Poseł na Sejm RP
- Mirosław Wędrychowicz Starosta Gorlicki
- Zofia Kamińska Radna Rady Powiatu
- Jan Roman Przewodniczący Rady Miejskiej w Bieczu
- Radni RM w Bieczu
- Urszula Niemiec Burmistrz Biecza
- Janusz Gubernat - z-ca burmistrza Biecza
- Magdalena Gorzkowska - sekretarz Urzędu Miejskiego w Bieczu
- Anna Kurasz skarbnik Gminy Biecz
- Anna Wiśniewska dyrektor Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Krakowie
- Janina Rutana b. dyrektor biblioteki
- Władysława Zając i Gabriela Ślawska emerytowane bibliotekarki
- dyrektorzy szkół podstawowych, gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych z Gminy Biecz
- szefowie towarzystw regionalnych i współpracujących z biblioteką instytucji
- zaprzyjaźnieni bibliotekarze
- bibliotekarze i wierni czytelnicy naszej biblioteki

Pragniemy serdecznie podziękować za udział w naszym święcie wszystkim Dostojnym Gościom, dziękujemy za wszystkie ciepłe słowa skierowane pod naszym adresem.

Szczególne podziękowanie kierujemy pod adresem Jerzego Nowickiego i Andrzeja Przybycienia za piękny występ, który uświetnił naszą uroczystość.

Jesteśmy wdzięczni za podarowane nam książki, a szczególnie dziękujemy dyrektor M-GOK Marii Tarczyńskiej i dyrektor Muzeum Ziemi Bieckiej Marcie Bartuś za podarowane bibliotece pięknie wydane trzytomowe kompendium historii i kultury polskiej. Polska, Jej Dzieje i Kultura od czasów najdawniejszych do chwili obecnej.

Równie serdecznie dziękujemy Bogusławowi Kuciakowskiemu za wykonanie okazjonalnych pocztówek.

W piątek, 8 maja 2009 roku w bibliotece odbyło się spotkanie z przewodniczącym Stowarzyszenia "Magurycz" Szymonem Modrzejewskim. Mieszkający w pobliskiej Nowicy kamieniarz opowiadał uczniom Liceum Ogólnokształcącego w Bieczu o kilkudziesięcioletniej już społecznej akcji ratowania cmentarzy w Beskidze Niskim, Bieszczadach, na Roztoczu i na Ukrainie, co ilustrował licznymi zdjęciami. Te swego rodzaju zajęcia z szeroko rozumianej edukacji regionalnej odbyły się w ramach trwającego właśnie "Tygodnia Bibliotek".
Nieformalna Grupa Kamieniarzy "Magurycz" - obecnie "Stowarzyszenie MAGURYCZ"- stowarzyszenie zajmujące się ratowaniem przed zniszczeniem zabytków sztuki sepulkralnej głównie na terenach Łemkowszczyzny i Bojkowszczyzny.
Historia Magurycza sięga roku 1986, kiedy to Szymon Modrzejewski zaczął zajmować się greckokatolickim cmentarzem w Berehach Górnych (Bieszczady). Rok później Stanisław Kryciński zorganizował pierwszy obóz remontowy na cmentarzach w Bystrem i Michniowcu. Źródłem tego pomysłu była Akcja Opis trwająca od końca lat siedemdziesiątych, której celem było uchwycenie przeszłości w każdej dostępnej jeszcze formie. W pierwszym obozie założyciel "Magurycza", Szymon Modrzejewski, wziął udział jako uczestnik. Przedsięwzięcie to nosiło nazwę "Nadsanie" i było częścią działań Społecznej Komisji Opieki nad Zabytkami Sztuki Cerkiewnej przy Towarzystwie Opieki nad Zabytkami (rozwiązanej w 1999 roku), w której zarządzie obaj wymienieni zasiadali przez 10 lat. Od roku 1988 do 1996 Stanisław Kryciński i Szymon Modrzejewski organizowali obozy wspólnie. Od roku 1997 Szymon Modrzejewski prowadzi działalność samodzielnie ("Nadsanie" przestało istnieć). Cele przedsięwzięcia pozostają takie same i noszą nazwę obozów - warsztatów Nieformalnej Grupy Kamieniarzy "Magurycz", która działa głównie pod auspicjami Towarzystwa Karpackiego.
Celem obozów - warsztatów (odbyło się ich 31), organizowanych od 19 lat, jest ratowanie, inwentaryzacja i dokumentacja sztuki sepulkralnej, krzyży i kapliczek przydrożnych oraz wszelkich obiektów sztuki cerkiewnej pozostających bez opieki (chrzcielnic, krzyży ze zwieńczeń nie istniejących cerkwi, kostnic, kaplic, archiwaliów) na terenach zamieszkiwanych pierwotnie głównie przez Bojków i Łemków, ale także Żydów, Polaków, Cyganów i Niemców. Zachowanie tych elementów krajobrazu ma wpływ na współczesne postrzeganie regionu jako miejsca, w którym jeszcze nie tak dawno współistniały różne kultury i religie. Ich dzisiejszy stan zachowania pozostawia wiele do życzenia. Zdecydowana większość obiektów, która jest przedmiotem zainteresowania stowarzyszenia, została celowo zdewastowana. Kilkunastoletnie doświadczenie Magurycza wskazuje,że przywracanie dawnej świetności tym obiektom (tworzenie optymalnych warunków ekspozycji) ma istotny wpływ na możliwość ich zachowania, a tym samym kształtowanie postaw dalekich od nienawiści, ksenofobii czy zwyczajnego niezrozumienia, o krajobrazie kulturowym nie wspominając. Zazwyczaj Magurycz zajmuje się opuszczonymi cmentarzami w nieistniejących już wsiach, wychodząc z założenia, że szanse na to, że ktokolwiek inny się nimi zajmie są znikome.
Idea pracy na cmentarzach jest apolityczna, nie służy żadnej instytucji, kultowi, nie propaguje żadnej wizji historii, nie wynika też z inspiracji religijnej, a odwołuje się do wrażliwości i potrzeby służenia. Prace wykonywane podczas obozu mają charakter społeczny. Przyczyniają się one do rozwoju wrażliwości na sztukę mniejszości narodowych zarówno uczestników obozu, jak i społeczności obecnie zamieszkujących te tereny. Sprzyjają także szeroko pojętej tolerancji, bezinteresowności i zachowaniu cząstki ginącego krajobrazu kulturowego. Dokonania Grupy Kamieniarzy "Magurycz" nie pozostają bez echa wśród lokalnych społeczności. Wskazane konteksty nie są motywem działania grupy, a rodzą się samoistnie.

Żródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Magurycz